tam olarak ne zaman olduğunu bilmeyeceğimiz kadar eski zamana dayanan ayrışmalara lehçe denir. tarihsel olarak ne zaman ayrıldığı belli olan, bazı şekil ve ses ayrılıkları içeren ayrışmalara şive denir. ağız ise bölgeden bölgeye değişen ufak söyleyiş farklılıklarıdır.
Ağız ya da alt lehçe; aynı standart dilin birleştirdiği lehçe içinde birbirine benzeyen konuşma biçimlerinin ve bireydillerinin toplamı. Örneğin: Kütahya, Rize, Erzurum, Urfa, Nevşehir ağzı; İstanbul ağzı ölçünlü Türkçeye temel olan ağızdır.
Şive ise farklı ülkeler gibi birbirinden daha izole yerlerde oluşan ve evrilen konuşma biçimidir. Ağız, bir dilin bir bölge halkına veya bir etnik gruba özgü kullanım biçimidir. Örnek olarak; Türkçeyi Karadeniz ağzı, Rumeli ağzı, Konya ağzıyla konuşmak verilebilir.
Lehçe (język polski, polszczyzna), Polonyalıların konuştuğu dil. Polonya'nın resmî dilidir ve 39 milyonu Polonya'da olmak üzere dünyada toplam 50 milyon kişi tarafından konuşulduğu tahmin edilir. Hint-Avrupa dilleri ailesinin Slav dilleri öbeğine bağlı bir dildir.
Türkçe'nin genel kabul görmüş ve yazı dili olmuş ağzı, İstanbul ağzıdır.
Lehçe ya da diyalekt, bir dilin belli bir coğrafî bölgedeki insanlar tarafından konuşulan çeşididir. Lehçe sözcüğü Türkçeye Arapçadan geçmiştir. Lehçe anlamında bazı sözlüklerde diyelek ve ağgan sözcükleri de bulunmaktadır.
Kısacası şive, bir dilin bölgesel söyleniş tarzına denir. Bilinen bir zaman diliminde ana dilden farklı kollara ayrılmış olan fazlaca şekil ve ses farkı olmayan kollara şive ismi verilir. Kazakça, Azerice, Özbekçe vb. Türkçede kullanılan şivelerdir.
Bunların en önemlileri Türkiye Türkçesi, Azerice, Türkmence, Kazakça, Karakalpakça, Kırgızca, Özbekçe, Uygurca, Tuvaca, Yakutça, Tatarca, Başkurtça ve Çuvaşçadır.
Lehçe: Bir dilin bilinmeyen dönemlerinde yani metinlerle takip edilemeyen dönemlerinde, o dilden ayrılarak farklı bir gelişim evresine ulaşmış kollarına lehçe denir. Şekil, ses ve kelime açısından büyük farklılıklar gösteren lehçe, Page 3 özellikle coğrafi ve kültürel değişimler neticesinde ana dilden ayrılmıştır.
1995 yılında kabul edilen Azerbaycan Anayasası'na göre “Azərbaycan Respublikasının dövlət dili Azərbaycan dilidir.” Azerbaycan'da konuşulan dil Türkçedir. Türkiye'de konuşulan Türkçeden ancak bir lehçe uzaklığındadır. Yüzde doksan karşılıklı anlama oranı olan iki dile diyalekt ya da lehçe denir.
