Şerit döküm, en genel anlamıyla tozların uygun miktarda bağlayıcı sistemiyle (bağlayıcı-plastikleştirici dağıtıcı çözücü) karıştırılarak belirli bir kesme gerilimi altında ince olarak dökülmesidir.
Döküm çeşitleri altı maddeden oluşmaktadır.
Savurma (merkezkaç/santrifüj) döküm, Kokil döküm, Basınçlı döküm. Alçı döküm olarak sıralanmaktadır.
Döküm tanım olarak ergimiş sıvı metalin veya alaşımın üretilmek istenen parçanın kalıbına bir boşluktan dökülerek sıvı metalin katılaşmasıyla parça elde etme yöntemine döküm denir.
Kalıp malzemesi olarak dökme demir, karbonlu çelik, alaşımlı çelik ve bazen de demir dışı malzemeler kullanılabilir. Dökülen metalin erime sıcaklığı yüksek ise alaşımlı çelik kalıplar, düşük ise karbonlu çelik kalıplar kullanılır.
Döküm kumları genel olarak 0.05-2 mm boyutlarındaki mineral taneleridir. 2 tür döküm kumu vardır. Bunlar; doğal kumlar ve sentetik kumlardır. Doğal kumlar, doğadan nasıl elde ediliyorlarsa o şekilde kullanılırlar. Yani herhangi bir işleme tabi tutulmazlar.
Türkiye, 1.057 dökümhanesiyle dünyada 8. sırada, 955.000 tonluk döküm üretimiyle de dünyada 16. Avrupa'da ise 6. sırada yer almıştır. Türkiye'de döküm üretiminin yüzde 62'si pik döküm, yüzde 20'si sfero döküm, yüzde 12'si çelik döküm, yüzde 5'i de alüminyum döküm yüzde 1'i de diğer demir dışı dökümlerden oluşmuştur.
Döküm parçaların iç boşluklarını veya modelin kumdan sıyrılması sırasında bozulabilecek kalıp kısımlarını oluşturmak için kullanılan kalıp elemanlarına maça denir. Maça malzemeleri çoğunlukla kumdur. Fakat bu kumlar kalıp kumundan farklıdır. En önemli farkta kalıp kumundaki kil yerine bağlayıcıların kullanılmasıdır.
Dökme demirler saf nikel, monel diye adlanndırılan nikel-bakır alaşımları, nikel-demir alaşımları, nikel-krom-demir alaşımları, dökme demir, çelik veya paslanmaz çelik elektrodlarla kaynak yapılabilir.
